Zasady poprawnej ortografii, pisownia polska,
sprawdź swoją pisownie. Naucz się ortografii.
Spróbuj się, weź udział w wirtualnym dyktandzie.
Pisowania "u" i "ó"
Pisownia wyrazów z "ó"
- "ó" piszemy w dopełniaczu l. mn. rzeczowników rodzaju męskiego:
- butów dębów, synów
- w końcówkach -ów, -ówna, ówka:
- Kraków, Tarnów, klasówka, pocztówka, złotówka
- wyjątki: zasuwka, skuwka
- na początku wyrazów bardzo rzadko:
- ósmy, ów, ówczesny, ówdzie
- "ó" piszemy, gdy w formach pokrewnych wymienia się na "o","e" lub "a":
- dwóch - dwoje, szósty - sześć, skrócić - skracać
- "ó" pisane jest zawsze w wyrazach:
- chór, córka, góra, kłótnia, król, krótki, kłódka, mózg, płótno, próżny, późno, równy, skóra, złoto, żółty, żółw, tchórz, próba, róż, spódnica, odór, cóż, na umór, protokół, który,wówczas, w ogóle
- literę "u" piszemy w wielu przyrostkach najczęściej spotykane to -uch, -uga, -ulec, -un, -unek, -ur, -us, -uszek, -uszka, -utki:
- leniuch, szaruga, hamulec, opiekun, rysunek, wilczur, dzikus, garnuszek, staruszka, malutki
- w kocówkach czasowników -uję, -ujesz, -uje:
- kupuje, hamujesz, psuje
- w końcówce -uj w czasownikach:
- spróbuj, rysuj
- wyjątki: stój, bój, spokój, pokój
- zawsze przez u piszemy wyrazy:
- bruzda, chrust, dłuto, kłuć, kurtyna, płakać, pruć, tłumaczyć tłumok, żuraw, zasuwka, skuwka, humor.
